Kwikvergiftiging, ook wel kwikvergiftiging genoemd, is een vrij zeldzame gebeurtenis die kan optreden wanneer iemand wordt blootgesteld aan hoge kwikniveaus. De symptomen van kwikvergiftiging kunnen variëren, afhankelijk van de vorm van kwik, de blootstellingsroute en de algehele gezondheid van het individu, maar enkele veelvoorkomende symptomen zijn:
- Gevoelloosheid of tintelingen in de handen, voeten of rond de mond
- Stemmingswisselingen, prikkelbaarheid en nervositeit
- Slapeloosheid, vermoeidheid en zwakte
- Hoofdpijn, trillingen en moeite met coördinatie en evenwicht
- Buikpijn, diarree en constipatie
- Geheugenproblemen en concentratieproblemen
- Nierschade en verhoogd risico op nierziekte
- Gezichts- en gehoorverlies
Het is belangrijk om medische hulp te zoeken als u vermoedt dat u bent blootgesteld aan hoge kwikniveaus en symptomen ervaart. Vroege diagnose en behandeling kunnen helpen om ernstigere gezondheidsproblemen te voorkomen.
Moet ik sporen van kwik in mijn lichaam hebben?
Ja, het is normaal dat er sporen van kwik in het menselijk lichaam aanwezig zijn. Kwik is een natuurlijk voorkomend element en kan in verschillende vormen in het milieu worden aangetroffen, zoals in water, aarde en lucht. Het kan ook het lichaam binnendringen via voedsel, zoals vis en schelpdieren, die lage niveaus van kwik kunnen bevatten.
Blootstelling aan hoge concentraties kwik kan echter kwikvergiftiging veroorzaken, ook wel kwikvergiftiging genoemd, wat tot ernstige gezondheidsproblemen kan leiden.
Het is belangrijk om blootstelling aan kwik tot een minimum te beperken, vooral als u een baby of kind bent, een nierziekte hebt, zwanger bent of van plan bent zwanger te worden (aangezien hoge kwikgehaltes schadelijk kunnen zijn voor de zich ontwikkelende foetus).
Een persoon kan worden blootgesteld aan hoge kwikconcentraties in situaties zoals:
Inademing: Het inademen van kwikdampen afkomstig van kapotte ouderwetse kwikthermometers (nu verboden in het Verenigd Koninkrijk), bepaalde kapotte TL-lampen en spaarlampen, tandvullingen of industriële processen kan kwikvergiftiging veroorzaken.
Consumptie: Het eten van vis en schelpdieren die veel kwik bevatten, kan leiden tot kwikvergiftiging. Sommige grotere soorten vis, zoals haai, zwaardvis, koningsmakreel en tegelvis, bevatten meer kwik dan andere. Het hangt er ook vanaf waar deze vissen vandaan komen, aangezien de kwikgehaltes in de zee wereldwijd verschillen.
Huidcontact: Huidcontact met kwik kan plaatsvinden via kapotte ouderwetse kwikthermometers (nu verboden in het Verenigd Koninkrijk), kapotte TL-lampen en spaarlampen.
Blootstelling van de huid kan ook optreden bij contact met elementair kwik bij bepaalde industriële processen.
Medische en tandheelkundige producten: Bepaalde medische en tandheelkundige producten, zoals sommige zalven en crèmes, kunnen kwik bevatten en kwikvergiftiging veroorzaken als ze via de huid worden opgenomen.
Als u vermoedt dat u bent blootgesteld aan hoge kwikconcentraties, is het belangrijk om medische hulp in te schakelen.
Ze kunnen een bloed- of urinetest aanbevelen om de kwikniveaus in uw lichaam te meten. Als de niveaus hoog blijken te zijn, kunnen ze een geschikte behandeling aanbevelen om uw blootstelling te verminderen en mogelijke gezondheidseffecten te minimaliseren. Vroege diagnose en behandeling kunnen helpen om ernstigere gezondheidsproblemen te voorkomen.
Kwikvergiftiging diagnosticeren
Het kan weken of maanden duren voordat symptomen van toxiciteit zich openbaren. Een chemische lekkage met elementair kwik of anorganisch kwik kan u echter sneller symptomen geven. De volgende tests kunnen worden gebruikt om kwikvergiftiging te diagnosticeren:
Bloedtest: Een bloedtest kan het kwikgehalte in het bloed meten. Deze test wordt meestal gedaan om acute kwikvergiftiging te diagnosticeren.
Urinetest: Met een urinetest kan de hoeveelheid kwik in de urine worden gemeten. Deze test kan worden gebruikt om zowel acute als chronische kwikvergiftiging te diagnosticeren.
Haartest: Met een haartest kan de hoeveelheid kwik worden gemeten die zich in de loop van de tijd in het haar heeft verzameld. Deze test kan worden gebruikt om chronische kwikvergiftiging te diagnosticeren.
Huidtest: Met een huidtest kan de hoeveelheid kwik in de huid worden gemeten. Deze test kan worden gebruikt om kwikvergiftiging door huidcontact te diagnosticeren.
Uw zorgverlener kan ook een lichamelijk onderzoek uitvoeren en vragen stellen over uw symptomen en eventuele bekende blootstelling aan kwik. Ze kunnen ook andere mogelijke oorzaken van uw symptomen overwegen en aanvullende tests uitvoeren om andere aandoeningen uit te sluiten.
Hoe behandel je kwikvergiftiging?
Behandeling voor kwikvergiftiging hangt af van het type, de hoeveelheid en de duur van de blootstelling, evenals de leeftijd, gezondheidstoestand en symptomen van het individu. Hier zijn enkele veelvoorkomende behandelingen:
Chelatietherapie: Hierbij worden chelerende middelen toegediend die zich aan kwik binden en het kwik uit het lichaam helpen verwijderen.
Ondersteunende zorg: Dit kan maatregelen omvatten om symptomen te beheersen, zoals ademhalingsondersteuning, hydratatie en pijnbestrijding.
Verwijdering van de bron: Indien mogelijk moet de bron van de blootstelling aan kwik worden verwijderd om verdere schade te voorkomen.
Tegengif: Er zijn specifieke tegengifsoorten beschikbaar voor bepaalde vormen van kwikvergiftiging, zoals N-acetylcysteïne bij blootstelling aan kwikdamp.
Referenties
- Rice KM, Walker EM Jr, Wu M, Gillette C, Blough ER. Milieukwik en de toxische effecten ervan. J Prev Med Public Health. 2014;47(2):74-83.
- Basisgegevens over kwik. United States Environmental Protection Agency. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://www.epa.gov/mercury/basic-information-about-mercury )
- Kwik in tandheelkundig amalgaam. United States Environmental Protection Agency. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://www.epa.gov/mercury/mercury-dental-amalgam )
- Kwik. Centers for Disease Control and Prevention. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://www.cdc.gov/niosh/topics/mercury/default.html )
- Vergiftiging door zware metalen. Genetic and Rare Diseases Information Center. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://rarediseases.info.nih.gov/diseases/6577/heavy-metal-poisoning /)
- Yuan Y. Methylkwik: een potentiële omgevingsrisicofactor die bijdraagt aan epileptogenese. Neurotoxicologie. 2012;33(1):119-126.
- Gezondheidseffecten van blootstelling aan kwik. United States Environmental Protection Agency. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://www.epa.gov/mercury/health-effects-exposures-mercury )
- Kwik in uw omgeving: stappen die u kunt ondernemen. United States Environmental Protection Agency. Geraadpleegd op 21 januari 2021. ( https://www.epa.gov/mercury/mercury-your-environment-steps-you-can-take )
